Chegou o momento. Unha vez máis, e van tres, toca facer unha parada no camiño para descansar e ver como foi o andado. Cun pouco de sorte este parón servirá para collermos folgos e seguir adiante coa mesma ilusión e gañas, pelexando por difundir e pór en valor a nosa lingua e cultura, tal e como vimos facendo nas dezaoito sesións que xa publicamos.
Read more “Unha, dúas… e tres tempadas de sesións!”
A Cadela Asasina anda rabiosa. Pasou o inverno na bodega e agora coa primavera sae para “andar de can” todo o verán. Este animal mítico, case místico, habita na Ribeira Sacra e é escorregadizo de carallo. Ata onde sabemos gusta de festas e romarías e non é raro vela embriagada en verbenas ou festivais. Poucas foron capaces de capturar imaxes dela en vídeo… ata hoxe. Dende as Sesións Destelo propuxémonos facelo, e non paramos ata conseguilo. O resultado xa o podedes comprobar!
Vudú (antes Voodoo) son Belém Tajes ao teclado e á voz e Maritxinha ao baixo. Coñecémolas de casualidade no backstage do Festival Revenidas 2017, e aproveitamos o merchandising das Sesións Destelo que levaba no peto para subornalas e facerlles a proposta “indecente” de participar deste proxecto. Quedamos de falalo, e falámolo: tras barallar localizacións e cadrar datas conseguimos sacar á luz esta pequena marabilla que deron en chamar “Preludio da Lúa”. Fermoso tema, non si?
Parece difícil de crer, pero o xermolo desta sesión ten case un ano de antigüidade. Foi, precisamente, na semana da estrea da primeira sesión que realizamos cando Produtriz se interesou polo proxecto. Daquela estaban as cousas máis ou menos pechadas, pois, como moitas sabedes, este proxecto naceu como un Traballo de Fin de Grao. Ese foi o motivo de que non puideramos materializar antes a colaboración. Co comezo da segunda tempada vimos o momento perfecto para retomar o contacto con Bea e falounos de Mielitza: desta si, chegou o golpe certeiro.
O Gato de Cheshire é un personaxe ficticio do folclore inglés que Lewis Carroll popularizou ao incluílo no seu libro Alicia no país das marabillas. Trátase dun felino moi singular, pois pode desaparecer e aparecer ao seu gusto. Gusta de facelo aos poucos deixando ver só o seu sorriso: afirma ademais que probablemente todas vimos gatos sen sorrisos, pero nunca un sorriso sen gato… ata hai ben pouco, cando nacía un grupo homónimo cargado de sorrisos e boa música, pero sen rastro do animal. Eles, co seu peculiar estilo, fan coma o gato de Alicia: son dadores de consellos e reflexións filosóficas, pero fano arroupados da base de guitarra de Jonathan e das melodías de Isma ao violín. Non en van, Jonhatan, ademais de facer música, é filósofo e director da Revista Lume.
Meses de esforzo e algún tamén de pasotismo, recoñezámolo. Correos electrónicos van e veñen, repaso de materiais, planificación de datas… Custou, pero chegou por fin. Arrancamos xa a segunda tempada das Sesións Destelo! A inercia do traballo ben feito vainos ir arrastrando durante semanas por unha serie de vídeos musicais de artistas que fan música en galego: xa non hai volta atrás. Culpables de que isto funcione hai moitas, pero unha delas é María José, ou, o mellor dito, MJ Pérez.
Volve o proxecto de sesións musicais acústicas en galego: as Sesións Destelo! Tralo éxito acadado nunha primeira tempada na que participaron seis agrupacións musicais do máis diversas, este venres comeza unha nova etapa na que outras tantas bandas con letras en galego interpretarán os seus temas en lugares do máis peculiares.
Vivimos nunha terra incrible que dende hai anos inspira tanto a artistas locais como a xente de fóra que se sorprende pola beleza da súa natura e da súa xente. Moita tinta se ten gastado para teorizar ou, simplemente, divagar arredor de Galicia, pero tamén moitas gorxas teñen deixado un berro no ar inspirado polo noso país. Pero, cal é a cidade galega máis amentada na música? Descubrámolo!
Galicia, ano MMXVII. Finais de decembro. Algunhas de vós anoxades o nadal con todas as vosas forzas, mais a outras parécevos unha data máxica chea de luces e cousas fermosas. Pero no que todo o mundo está de acordo é en que ten cousas boas: adoitamos xuntarnos con xente á que non vemos o resto do ano, sentimos a ilusión á esgalla nas máis pequenas da casa e, claro, saen rankings e tops do mellor do ano en todos os medios. E dá cousiña recoñecelo, pero encántanos.